piątek, 21 grudnia 2012

magii czar, wspomnień żar...

Pierwsze święta w Kanadzie, chyba nie ostatnie..tak inne od tych polskich , tradycyjnych, jak chyba każde moje...
Tradycje mamy różne, próbujemy stworzyć jedną, naszą , nową... Taką która każdemu da trochę radości a  przede wszystkim stanie się dla Filusia tą jedyną, tą jego...Przyznam, że trochę ulegam, naginam nasze polskie zwyczaje.  Z tej prostej przyczyny, że to mąż mój gotuje w tej rodzinie:) Ale barszczyk będzie i pierogi i sałatka jakaś i sernik jak się uda w nowym piekarniku;)

Wiele , różnych świąt dzisiaj wspominam....
Te najtrudniejsze w moim dotychczasowym życiu, pierwsze po śmierci Taty, kiedy tak bardzo prosiłam Mamę przed Wigilią, żeby nie płakała...i trzymała się ta moja dzielna Mama!
Pierwsze w nowym domu , kiedy to ja nie wytrzymałam i płakałam jak bóbr, a mój piękny makijaż spływał bo białej koszuli Brata....bo przecież ten dom Tata dla nas budował, a cieszyć się z nami nim już nie mógł...
Pierwsze w Walii, szykowane wraz z przyjaciółmi....z wielkim zapałem pierwsze w życiu samodzielne  pierogii kleiliśmy:) i wszystko było jak u Mamy...a nawet więcej, bo każdy z innej części Polski, z innego domu, inną tradycję przywiózł!
Kolejne... po rozstaniu z chłopakiem któremu wiele lat życia oddałam! Już osobno a jeszcze z nim, bo w święta nikogo nie wolno samego zostawić!
Pierwsze z moim  obecnym mężem w Polsce...jako punkt honoru sobie postawił spełnić moje marzenie i na święta mnie do Mamy zabrać:) choć wcale łatwe i oczywiste to wówczas nie było...
Święta tylko we dwoje..cudne i urocze! Pierścionek z brylantem schowany na później;) gdy ja już taka rozczarowana skromnym prezentem byłam...i moje zaskoczenie! i moje tak! I ostatnie świeta to były tylko we dwoje...
Kolejne były "czarowne" same z siebie...bo mój Synuś pod choinką leżał:)I nic więcej się dla mnie wtedy nie liczyło...
Są jeszcze jedne święta w mojej pamięci bardzo ważne..ale o nich będzie osobno...jak się odważę to pokazać komuś bardzo szczególnemu ;)

Z pewnością i te święta będę pamiętać...bo niewiele więcej mamy tutaj oprócz siebie..a to już tak wiele! Bo ostatni rok był dla mnie wielką lekcją życia...na którą mąż mój mi pozwolił, a teraz płaci ze mną za to bez jednego zająknięcia....




i kanadyjska zima:)


4 komentarze:

  1. Aż się wzruszyłam;(

    Zapraszam na konkurs z PRYMAT : http://book-and-cooking.blogspot.com/2012/11/konkurs-z-firma-prymat-edycja-swiateczna.html Wystarczy podać przepis na danie świąteczne, obojętnie jakie z użyciem przypraw PRYMAT ;)

    Wesołych Świąt !

    OdpowiedzUsuń
  2. pieknie ta zima tam wyglada u was, pozazdroscic. ja mialam nadzieje na snieg w Polsce a tu pada ale tylko deszcz...
    Swieta to taki szczegolny czas w naszym corocznym zyciu, moze dlatego ze na dworzu zimno i w duszy robi sie cieplej, a moze dlatego ze to koniec roku i wtedy na podsumowania naszego zycia nam sie zbiera jakos bardziej... Ty zmienilas wiele na koniec roku i na swieta w swoim zyciu zycze Ci aby Nowy Rok przyniosl duzo satysfakcji z tego wyboru i oczywiscie bede sledzila Twoje losy tutaj na blogu (a ile wynosi roznica godzin teraz pomiedzy nami? 6 czy 8 godzin?)

    OdpowiedzUsuń
  3. dziekuje za zyczenia:) a godzin róznicy w stosunku do Polski jest 7:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Może więcej zdjęć zaczniesz wstawiać bo cudownie podgląda się Twój świat :-) Oby kolejne Święta były wyjątkowe i każde następne .. a na Nowy Rok życzenia mam takie, żeby Kanada okazała się strzałem w dziesiątkę :-)

    OdpowiedzUsuń

każde Wasze słowo wiele dla mnie znaczy...