Nie na szczycie, to oczywiste...Tam się chyba nikt nigdy jeszcze nie znalazł?
Czy kiedyś już pisałam, że moją ulubioną muzyką jest cisza?
Kocham , uwielbiam!
Więc korzystam z tego, że jestem bezrobotną ( na szczęście chwilowo), samotną kobietą z niania na utrzymaniu i celebruję chwilę..Ciszo trwaj:)
W tej właśnie sobie ciszy, siedzę i rozmyślam...
Jak to jest z tą górką?
Próbuję wykres w głowie stworzyć....
Sinusoida....Nie tam byłyby już doliny! Tego nie lubię...
Niech będzie jedna zwykła górka! Równiutka, w łuk wygięta, bez utrudnień, łatwa do zdobycia!!!!
Ha!Ha!Ha! Chyba sobie w tej ciszy życie tak idealnie wyobrażam;)
Na tej górce próbuje umieścić ludzika, siebie.
W tym momencie na moim równym łuku pojawiają się schody!
Nie mam pojęcia czy idę w górę, czy w dól schodzę? Może stoję na dole? Z której strony?
Całe życie pod górkę ! Tak źle, trudno i ciężko....
Narzekamy, przy problemach mniejszych lub większych...
Nie zastanawiamy się tylko czy z górki to aby na pewno znaczy lepiej?
Do góry idziemy by szczyt osiągnąć, do dobrego, wymarzonego, do ideału niedoścignionego...Na szczęście nasze;)
W dól lekko, szybko, łatwo i przyjemnie! Tylko po ulotnej, cudnej chwili może nas czekac twarde lądowanie...
W moim stanie zawieszenia, nigdy nie wiem?
Nie chcę całe życie mieć pod górkę....No kto to wytrzyma?
Tylko już biegłam szybciutko w dół i wiem jak lądowanie boli....
Równi by mi się chciało...Takiej prostej prościuteńkiej:)
Już widzę tą prostą kreskę....Tak spokojnie...
Tylko zgadnijcie co rysuje moja wyobraźnia na tej prostej linii?
Wóz!!!!
I ludzik nad wozem czy pod?
Dalej nie wiem;)
